Ölümden sonra ne var?
O kadar belirsiz ki, ya bir boşluk varsa, ya da Tanrı seni sonsuz bir boşluğa koyarsa. Koşuyorun, bağırıyorsun, düşüyorsun kalkıyorsun ama hep bir sonsuz boşluktasın. Karanlık, simsiyah 3-5 boyutlu , ya da boyutsuz bir alanda tek başınasın. Mümkün değil mi sanıyorsun...
Ya da O bile yok, yok oluyorsun, hiç oluyorsun mesela. Olmaz deme, ne malum..
Tanrı yok belki, ya da terk etti seni, öbür dünyada görür müsün onu sanıyorsun..
Ne olduğunu bilen yok, anlatan var, gören yok. Gidip geldiğini iddia eden var ki, gerçekle rüyayı bazı bazı ayıramayan ben, onlara pek de inanamayacağım.
Ümidimi yitirdiğim bir anda ölmeyi istedim. Uyku hapı yuttum 6-8 tane; 8 tane de tansiyon ilacı. Uyur gibi giderim diyordum. Sonra seviklerimi bir daha görememek korkuttu beni, annemin kardeşimin eski sevgilimin üzülmeleri korkuttu, kıyamadım, boşluk - yokluk korkuttu, belirsizlik korkuttu. O an farkettim ki ümitsizliğin içinde bile minicik bir ümit varmış. Onun yok olması korkuttu beni. Yok dediğim ihtimallerin gerçekten yok olması korkuttu.
Gittim kustum. Riske attım biraz da. Ne kadarını kustuğumu bilemezdim çünkü. Riske atmak, Tanrının ellerinde uyumak gibi geldi. Ona yaklaştım ama kararı ben vermedim, ona bıraktım. Ve sabah uyandım. Beni almadı, ama bırakmış gibi de hissetmiyorum. Yaşamam mı gerek ki? Cezam mı, ödülüm mü anlamadım...
Sevgili equalfinger blogunla geçen hafta karşılaştım; ayın biri kilesesi ile ilgili bir şeyler araştırıyordum, o zaman karşıma çıktın. Sana hayat ile ilgili ahkam kesmeyi düşünmüyorum, ama gördüğüm aslında mutluluk ve umudun peşinden asla koşmayı bırakmayan bir kız olduğun. Sakın hayattan vazgeçme, hayatta sağlık olduktan sonra her şeyin üstesinden gelebiliriz. Annen ve kızkardeşin senin için değerliyse onlarla daha çok zaman geçir, bol bol müzik dinle ve yaralarını sarmaya çalış, onlar kanasa da sarmaya çalış. Ve bol bol dua et. Sevgiler
ReplyDeleteİyi geldi,
ReplyDeleteTeşekkür ederim Bahar.