Resmen boka battım.
Çok kırıldım daha da kırılamam derken öldürücü darbeyi de aldım.
"Evet hoşlandığım biri var"
Evdeki ilaçlar yetersiz geldi. Eczaneye gittim. 4-5 kutu Tansiyon ilacı aldım. Eve gelip içtim.
Öncesinde Psikoloğumu aradım, arkadaşımı aradım, ulaşamadım, bir işaret gibi geldi.
Annemi aradım, olabilir dedi.
Erkek arkadaşımı aradım tekrar,
O kadar çaresiz hissettim ki kendimi, dünya tam anlamıyla başıma yıkıldı. Devam etmek istemedim. Acının geçeceğini de bilsem o acıyı bir saniye daha yaşamak istemedim.
21 Nisanda ilk ciddi intihar girişimimde bulundum.
Hemen arkasından korktum, pişman oldum ve yaşamak istedim. Kendi deyimimle bu filmin sonunu görmek istedim. Ölümden sonra boşluk olmasından korktum, daha birçok şeyden daha korktum, tansiyonum düştü üşüyüp titremeye başladım, midem feci bulandı, bir miktar kustum, acı çektim, acı çekerek ölmekten de korktum. Uyur giderim diye düşünmüştüm halbuki.
Sonra hastane, miğde yıkanması, ambulans, başka hastane, yoğun bakım, tansiyondan bayılma gibi olaylar silsilesi ile geçti.
Yaşadım, gerçi hala kafam karışık, ne istediğimden emin değil, yaşıyorum öyle.
yazmaya bile halim yoktu ne zamandır. Daha yazacak neler var da halim yok şu anda.
Borcum olsun, daha burdayım...
Bence böyle devam edersen yakında bu işi bitireceksin, biliyorsun intahara bir kaç kez teşebbüs eden insanlar bir süre sonra gerçekten intihar ediyorlar. Bu iş kesinlikle bir psikologla olmaz, mutlaka bir psikaytr ile görüşüp ciddi bir ilaç tedavisine başlaman lazım. Senin hayatın beni hiç ilgilendirmez, adını bile bilmiyorum. Ama yazık, gençliğine güzelliğine,yaşanmamış ömre yazık. Bence birinci önceliğin bu girdaptan kurtulmak olmalı, ondan sonra zaten eski erkek arkadaşın falan aklında olmayacak. 1 sene,2 sene 3 sene neyse ama hiç bir şey hayattan kıymetli değil.Sevgiyle kal, huzurla kal ve en yakın zamanda aşkı bul.
ReplyDeleteBahar